Romantyczny Draco

Nie, to niestety nie jest kolejny rozdział - ten nadal się pisze. To miniaturka z okazji Dnia Chłopaka.
Wszyscy czytelnicy płci męskiej, z okazji Waszego Święta, życzę Wam spełnienia marzeń, samych dobrych chwil w życiu i wszystkiego, czego sami chcielibyście sobie życzyć.

Do życzeń dołącza się również Król Julian, oczywiście.:D

A teraz czas na okazjonalną miniaturkę.:)

Romantyczny Draco

pairing: drarry

beta: Teki Datenshi

ostrzeżenia: jedne pomarańczowe męskie stringi

– Naprawdę nie rozumiem, po co idziemy na boisko o tej godzinie. Przecież zaraz będzie cisza nocna i jestem pewien, że Snape już czatuje na korytarzach – marudził Harry, kiedy Hermiona i Ron niemal siłą ciągnęli go na boisko do quidditcha o dwudziestej pierwszej czterdzieści dwie, jak wskazywał zegarek Harry’ego.

– Już ci mówiłam, Harry, że musimy ci tylko coś pokazać – wyjaśniła cierpliwie Hermiona, ciągnąc bruneta za rękaw, żeby ten przestał się ociągać.

– I cokolwiek to nie jest, nadal uważam, że mogliście mi pokazać w dormitorium albo w Pokoju Życzeń. Albo w ogóle mogliście poczekać do jutra. Seamus przemycił trochę kremowego piwa, jak wrócimy, to pewnie nic już nie zostanie.

– Och, mówisz jak Ron…

– Ej! – oburzył się milczący dotąd rudzielec. – Daj spokój, Harry, szybko to załatwimy i mówię ci nie będziesz żałował. Ja będę. Ale tobie raczej się spodoba – powiedział bez entuzjazmu Weasley.

Dalsza droga minęła im w ciszy. Harry już dłużej nie marudził, za to Ron miał nieciekawą minę – jakby wykonywał przykry i niezbyt przyjemny obowiązek. Hermiona natomiast była tak podekscytowana, że niemal podskakiwała, idąc. Patrząc na dziwne zachowanie przyjaciół, Harry miał mieszane uczucia.

Kiedy w końcu dotarli na trybuny, Hermiona i Ron szybko się ulotnili, twierdząc, że muszą przynieść to, co chcą mu pokazać. Harry siedział więc sam i czekał, a z minuty na minutę robiło mu się coraz zimniej. Wyjął z rękawa różdżkę i rzucił na siebie zaklęcie rozgrzewające. Fale ciepła rozeszły się po jego ciele, a on westchnął odprężony. Jednak gdy spojrzał z powrotem w górę, znów się spiął.

Od pętli po drugiej stronie boiska w jego stronę nadlatywała jakaś osoba na miotle. Im bliżej była, tym wyraźniej Harry widział jej kształt, a gdy był już wstanie ją rozpoznać, niemal się przewrócił z wrażenia.

W jego stronę leciał Draco. Kompletnie nagi Draco. Draco, który na sobie miał tylko pomarańczowe stringi. Dlaczego pomarańczowe, na miłość Merlina? – pomyślał Harry.

Draco wylądował przed brunetem, postąpił krok naprzód i wyrecytował dumnie:

W dzień chłopaka, w dniu Gryfona,

Kiedy słońce już się schowa,

Niech Twe serce żarem płonie,

Zapewnią Ci to moje dłonie.

Siebie w prezencie mam dla Ciebie,

Żeby Ci było tu jak w niebie.

Harry zaśmiał się głośno, po czym przyciągnął Draco do długiego i mocnego pocałunku. Gdy w końcu się od siebie oderwali, Harry spojrzał znacząco na skromny ubiór Ślizgona i zapytał ze złośliwym uśmiechem na ustach:

– Co ma znaczyć twoje przebranie?

– Myślałem, że lubisz stringi…? – powiedział zbity z tropu blondyn.

– Ale pomarańczowe…?

– No… Weasley powiedział, że lubisz pomarańczowy. – Tym razem Harry nie wytrzymał i zawył ze śmiechu.

Draco urażony wyplątał się z jego ramion. Spodziewał się, że Harry się ucieszy, a nie będzie z niego naśmiewał. Niewdzięczny głupi gryfon! – powiedział w myślach.

– No już, nie obrażaj się – próbował szybko udobruchać go Harry. – Ale nie zakładaj więcej pomarańczowego, nie do twarzy ci w tym kolorze. Zdecydowanie lepiej wyglądałbyś bez niego – wyszeptał ostatnie zdanie dosyć sugestywnie.

Malfoy miło połechtany pozwolił się znów przytulić.

– Więc może chciałbyś posadzić swój uroczy tyłek na mojej nagiej miotle i sprawdzić, czy rzeczywiście wyglądałbym lepiej? – zaproponował, w swój charakterystyczny sposób przeciągając samogłoski. Uśmiechnął się chytrze, wiedząc, co teraz nastąpi.

Harry podał mu dłoń i obaj ruszyli na miotle do miejsca, które przygotował wcześniej blondyn.

O tym, co działo się potem, wie tylko Zakazany Las. No i oczywiście Draco i Harry… Do momentu, w którym Harry w kolejnym meczu ze Ślizgonami doznał lekkiej amnezji, ponieważ oberwał tłuczkiem z powodu zapatrzenia się na ich szukającego, który z niedwuznacznym uśmiechem dosiadał swojej miotły w zdecydowanie niesportowy sposób.

Mam nadzieję, że choć trochę umiliłam Wam (wszystkim, nie tylko panom) wieczór. Pozdrawiam i do napisania!:)